 |
(ยืมรูปจากเน็ตมา ไม่ได้ถ่ายภาพเกาะมุมสูงไว้ย่ะ) นี่แหละเกาะที่เราต้องดั้นด้นถ่อสังขารมาทำงาน พวกเราเรียกมันว่าเกาะนรกแตก เพราะแทบจะไม่มีอะไรเลย นอกจากทะเลสาบที่เล่นน้ำไม่ได้แล้วก็นักท่องเที่ยวมากมายจนล้นเกาะ
นี่คือเรือมิลเลอร์เฟอร์รี่ที่นั่งข้ามมาเกาะเว้ยแก ยืมรูปจากเน็ตมาอีกตามเคย ฮี่ๆ
วันแรกเลยนะ เรามากับเพื่อนในแก๊งสามคน มีเรา จ๋า แล้วก็แต้ว นั่งเรือมิลเลอร์เฟอร์รี่ข้ามมาที่เกาะนี้ อากาศตอนนั้นหนาวเลยแหละ เป็นช่วงปลายเดือนพฤษภาคมเว้ย แต่แดดก็แรงไม่แพ้ลมเลยนะแก คือเราทำใจเลยอ่ะว่า "ตูต้องดำแน่ๆสามเดือนอ่ะ" แต่เอาวะ มาเก็บตัง ดำก็ยอม
รถแวนก็ประมาณนี้
พอถึงบนเกาะพวกเราก็ต่อรถแวน เอาจริงๆ คล้ายๆ รถสองแถวแหละแก ค่าโดยสารคนละประมาณ 4$ พอมาถึงพวกเราก็ตรงไปที่รีสอร์ทพุทอินเบย์เลยเว้ย แล้วก็เจอกับหัวหน้าแม่บ้าน ชื่อ "นีนฟา" จำชื่อยัยคนนี้ไว้ให้ดีๆ นะ แม่นี่อ่ะตัวดีเลย นางพาพวกเราไปยังที่พัก แกเอ๊ย!! ครั้งแรกที่เห็นที่พักนี่แบบพูดไม่ออกเลยว่ะ คือมันอยู่ชั้นใต้ดินอ่ะแก อารมณ์แบบไม่มีหน้าต่าง ไม่มีระเบียงละจะมีเตียงให้ตูม้ายเนี่ย เดินทางมาก็เหนื่อย ขนกระเป๋ามาก็หนัก ต้องมาเจอสภาพห้องพักใต้ดินแบบนี้อีก คือภาพที่วาดฝันไว้สวยหรูล่มสลายเลยอ่ะ
โถงทางเดินที่พักเรา ยังกับฐานลับนาซี
ละคือในใบ Job Offer อ่ะ บอกว่าห้องนึงนอนไม่เกินสี่คน แต่ที่มันพาเรามานะ มีหกเตียง แม่เจ้าโว้ย!! นี่ให้ตูมาอยู่ใต้ดินแล้วยังจะให้นอนอัดกันหกคนอีกเหรอ what the hell ไม่นะ ม่ายยยยย แต่ยังดีที่สมาชิกห้องเราสุดท้ายแล้ว มีแค่ห้าคน คือมี เรา จ๋า แต้ว พัด(เด็กมอบูรพา) น้องกิ๊บอ้วน (เด็กมอกรุงเทพ) ส่วนเราสามคนเป็นเด็กมอเกษตรหมดเลยจ้า แท็กทีมกันมา ฮ่าๆ
เตียงนอนของพวกเรา เหมือนจะดีใช่ป่ะ 555
โชคดีอีกอย่างนึงที่พวกเราสามคนมาถึงห้องนี้เป็นกลุ่มแรก เลยมีโอกาสได้เลือกเตียงก่อน จัดแจงวางข้าวของเสร็จคราวนี้ก็ต้องมาทำความรู้จักเพื่อนใหม่กันเนาะ คนแรกที่เข้ามาทักเรา(ขอใช้นามสมมุตินะ)นางชื่อ "กุ้ง" เป็นหญิงจ้ะ ภาษาอังกฤษนางเริ่ดอยู่เชียวแหละ นางก็มาเล่านู่นนั่นนี่เกี่ยวกับกลุ่มของเพื่อนคนไทยที่มาก่อนให้พวกเราฟัง ดูๆไปนางเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เม้าส์เลยแหละ แต่นางก็แนะนำเราว่าที่เกาะนี้มีอะไรบ้าง ต้องทำตัวยังไงเวลาที่เข้างาน ลักษณะงานเป็นยังไงอะไรทำนองนี้ เสร็จกิจของวันนี้ ก็ไม่มีอะไรมาก แค่เซ็งกับที่พัก คิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงทุกๆ อย่างที่เมืองไทย ก็แค่นั้นเอง
|
วันแรกที่เท้าฉันเหยียบไปบนเกาะ Put In Bay แผ่นดินอเมริกา ปี 2015
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น